Zdumienie (Tu Es Petrus) - Piotr Rubik - Janusz Radek

Zatrzymaj się! 
To przemijanie ma sens 
Ma sens, ma sens, ma sens 
(Jan Paweł II Tryptyk Rzymski) 
Zatoka lasu z gór zstępuje 
I cicho szemrze górski potok 
Gdy "Słowo" z nagła się znajduje 
W powodzi słonecznego złota 

Jak chleba kęs 
Jak człowieka bycie 
Tak świat ma sens! 
I ma sens życie! 
Ma sens, ma sens, ma sens 
Ma sens, ma sens, ma sens 

Zewsząd stworzenie mówi świata 
Cichością swoją i milczeniem 
Potok się w zbocze góry wplata 
Góra się wplata w sens istnienia 

Jak łza spod rzęs 
Wypłakana skrycie 
Tak śmierć ma sens! 
I ma sens życie! 
Ma sens, ma sens, ma sens 
Ma sens, ma sens, ma sens 

Co też powiedzieć chcesz strumieniu? 
Kiedy spragnieni wodę piją 
Kiedy z nazwiska i imienia 
Mijają tak, jak świat przemija 

Zdumieniem mym 
I sensu odkryciem 
Że sedno w tym! 
Że ma sens życie! 
Ma sens, ma sens, ma sens 
Ma sens, ma sens, ma sens 
Ma sens, ma sens, ma sens 
Ma sens, ma sens, ma sens