Jednego serca - Czesław Niemen

Jednego serca! 
tak mało! tak mało! 
Jednego serca, 
trzeba mi 
na ziemi! 

Coby przy mojem 
miłością zadrżało: 
A byłbym cichym 
pomiędzy cichemi... 
Jedynych ust trzeba! 
skąd bym wieczność całą 
Pił napój szczęścia, 
ustami mojemi, 

I oczu dwoje, 
gdzieby, patrzył śmiało, 
Widząc się świętym 
pomiędzy 
świętemi. 

Jednego serca, 
i rąk białych dwoje! 
Coby mi oczy zasłoniły moje, 
Bym zasnął słodko, 
marząc o aniele, 
Który mnie niesie 
w objęciach do nieba... 

Jednego serca! 
tak mało mi trzeba, 
A jednak widzę, 
że żądam za wiele! 

aaa aaa aaa... 
aaa aaa aaa... 
Jednego serca! 
tak mało! tak mało! 
Jednego serca, 
trzeba mi 
na ziemi! 

Jednego serca, 
i rąk białych dwoje! 
Coby mi oczy zasłoniły moje, 
Bym zasnął słodko, 
marząc o aniele, 
Który mnie niesie 
w objęciach do nieba... 

Jednego serca! 
tak mało mi trzeba, 
A jednak widzę, 
że żądam za wiele! 

aaa aaa aaa... 
aaa aaa aaa...