Przeznaczenie - Ewelina Flinta

Z ziemi zbieram wszystko, co 
omijasz Ty, omija on. 
Pół biletu, suchy liść, 
Może chcą moje być. 
Pytań się nie boję, 
po co to komu? 
Wezmę was do domu... 

Wiem, że nic nie zmienię, 
bo to przeznaczenie. 

www.utworki.pl 

Schowam, choćby nie wiem co 
kulawą myśl, bezbarwne tło. 
Nagły świt, bezsenną noc, 
bezinteresowną złość. 
Pytań się nie boję, 
po co to komu? 
Wezmę was do domu... 

Wiem, że nic nie zmienię, 
bo to przeznaczenie. 
Za mało jest 
cudownych chwil... 
wybaczcie, tych 
pozornie złych. 

Czy spadnę w ciemną odchłań, 
jak głaz, jak głaz..? 
Czy też na niebo wzlecę, 
jak ptak, jak ptak..? 

Wiem, że nic nie zmienię, 
bo to przeznaczenie. 
Wiem, że nic nie zmienię, 
bo to przeznaczenie. 
Za mało jest 
cudownych chwil... 
wybaczcie, tych 
pozornie złych. 
Wiem, że nic nie zmienię, 
bo to przeznaczenie.