Magnifikat - Krzysztof Krawczyk

Uwielbiaj duszo moją chwałę 
Pana Twojego. 
Uwielbiaj duszo Twego Ojca 
Tak bardzo dobrego... 
Po brzegi oto spełniam 
Winogradu kielich. 
Przy uczcie Twej niebiańskiej 
Rozmodlony sługa. 
Wdzięcznością, żeś mi młodość 
Dziwnie rozanielił, 
Żeś z lipowego pniaka 
Kształt jędrny wystrugał. 

Uwielbiaj duszo moją chwałę 
Pana Twojego. 
Uwielbiaj duszo Twego Ojca 
Tak bardzo dobrego... 

Brakuje słów i jestem 
Jak strącony anioł 
Na kamienisku posąg, 
Marmurze cokołu; 
Aleś tchnął tęsknot w posąg 
I w strzelistość ramion 
Że zrywa się, że pragnie 
Z tych jestem aniołów 

Uwielbiaj duszo moją chwałę 
Pana Twojego 
Uwielbiaj duszo Twego Ojca 
Tak bardzo dobrego... 
Bądź błogosławion Ojcze za 
Smutek anioła, 
Za walkę pieśni z kłamstwem 
Bój natchniony duszy 
I miłość Słowa wszelką w nas 
Zniwecz i połam 
I kształt, co jak człowiek 
Głupi się napuszył. 

Po Twych gościńcach chodzę 
Słowiański trubadur 
Gram dziewom przy sobótkach, 
Pasterzom wśród owiec, 
Lecz rozmodloną pieśń 
Pieśń wielką jak padół 
Przed tron dębowy rzucam 
Jedynemu Tobie. 

Uwielbiaj duszo moją chwałę..!! 
Pana Twojego. 
Uwielbiaj duszo Twego Ojca..!! 
Ooo...oo... 
Tak dobrego. 

Uwielbiaj duszo moją chwałę 
Pana Twojego. 
Uwielbiaj duszo Twego Ojca 
Tak bardzo dobrego... 

Uwielbiaj duszo Twego Ojca 
Tak bardzo dobrego...