To, co dał nam świat - Krzysztof Krawczyk

Mieliśmy dla siebie tyle chwil. 
Przed nami otwierał się świat. 
I anioł nadziei przy nas był. 
A los był z nami za pan brat. 

Ty przyszłaś jak pierwsza letnia noc. 
I wniosłaś pogodę w me dni. 
Więc każdy odkryty szczęścia ląd. 
Imieniem zwałem twym. 

To co dał nam świat. 
Niespodzianie zabrał los. 
Dobre chwile skradł. 
Niosąc w zamian bagaż zwykłych trosk. 
To co dał nam świat. 
To odeszło z biegiem lat. 
Cóż wart jest dziś niewczesny żal. 
Że los wziął to co dał. 
Nie znałem przy tobie srogich zim. 
Barwami rozkwitał nam mrok. 
Gdy owoc dojrzewał w sadzie twym. 
To giął gałęzie twoich rąk. 

Nie chciałaś od życia wiele brać. 
Radości dzieliłaś na pół. 
A smutkom patrzyłaś sama w twarz. 
Gdy czasem przyszły tu. 

To co dał nam świat. 
Niespodzianie zabrał los. 
Dobre chwile skradł. 
Niosąc w zamian bagaż zwykłych trosk. 
To co dał nam świat. 
To odeszło z biegiem lat. 
Cóż wart jest dziś niewczesny żal. 
Że los wziął to co dał. 

To co dał nam świat. 
Niespodzianie zabrał los. 
Dobre chwile skradł. 
Niosąc w zamian bagaż zwykłych trosk. 
To co dał nam świat. 
To odeszło z biegiem lat. 
Cóż wart jest dziś niewczesny żal. 
Że los wziął to co dał.