Jak dobrze nam zdobywać góry - Krzysztof Krawczyk

Jak dobrze nam zdobywać góry 
I młodą piersią wchłaniać wiatr, 
Prężnymi stopy deptać chmury 
I palce ranić ostrzem Tatr. 

Hejże hej 
(hejże hej!), 
Hejże ha 
(hejże ha!), 
Żyjmy więc, póki czas, 
Bo kto wie, bo kto zna, 
Kiedy znowu ujrzę was? 

Jak dobrze nam głęboką nocą 
Wędrować jasną wstęgą szos, 
Patrzeć, jak gwiazdy niebo złocą 
I czekać, co przyniesie los. 

Hejże hej 
(hejże hej!), 
Hejże ha 
(hejże ha!), 
Żyjmy więc, póki czas, 
Bo kto wie, bo kto zna, 
Kiedy znowu ujrzę was? 

Jak dobrze nam po wielkich szczytach 
Wracać w doliny, w progi swe, 
Przyjaciół jasne twarze witać, 
O, młoda duszo, raduj się! 

Hejże hej 
(hejże hej!), 
Hejże ha 
(hejże ha!), 
Żyjmy więc, póki czas, 
Bo kto wie, bo kto zna, 
Kiedy znowu ujrzę was? 

Idziemy w las polem, czy gajem, 
Aż do rozstajnych, ciemnych dróg, 
By w czas rozłąki słyszeć wzajem 
Serdeczne: "niech prowadzi Bóg". 

Hejże hej 
(hejże hej!), 
Hejże ha 
(hejże ha!), 
Żyjmy więc, póki czas, 
Bo kto wie, bo kto zna, 
Kiedy znowu ujrzę was? 

Jak dobrze nam tu, przy ognisku 
Tęczową wstęgę marzeń snuć 
Patrząc, jak w niebo iskra tryska, 
I wokół siebie przyjaźń czuć. 

Hejże hej 
(hejże hej!), 
Hejże ha 
(hejże ha!), 
Żyjmy więc, póki czas, 
Bo kto wie, bo kto zna, 
Kiedy znowu ujrzę was?