Co z nas wyrośnie - Czerwone Gitary

Państwo nawet nie uwierzą, 
Jak dziś trudno być młodzieżą, 
Gdy dyskusja na nasz temat groźna wre. 
Wypowiada się socjolog, 
Ciocia i psychopatolog, 
ZMS i ktoś z MO i z ZHP. 

Krzyczą chórem: "Dać im burę! 
Za te włosy, za te głosy, za te szatki, 
Za te grzywki, za zagrywki, za prywatki, 
Za gitary, na dodatek elektryczne, 
Za kolana nastolatek magnetyczne!" 
Siła złego i dlatego. 

Przedwojenna młodzież bardzo nas nie lubi, 
Huczy basem na nas, huczy raz po raz. 
I w domysłach ta eksmłodzież wciąż się gubi, 
Co wyrośnie, co wyrośnie kiedyś z nas? 

A nas samych to pytanie trapi mocno, 
Bo nie wiemy, co też może z nas wyrosnąć, 
I co zrobić, by nauki nie szły w las, 
Bo strach myśleć, co wyrosnąć może z nas! 

Dla nas starsi też zagadka, 
Więc prosimy kiedyś dziadka, 
By wyjaśnić tę zagadkę zechciał nam: 
"Powiedz dziadku, z prawdą w zgodzie, 
Jaka też to była młodzież, 
Ta w gatunku przedwojennym oceń sam." 

Dziadek miękko machnął ręką: 
"Lambethwalki, five o´clocki, co dzień jazzy, 
I w kawiarniach, przy pół czarnej, 
Każda z każdym, 
Na dancingi z rekolekcji uciekali 
I się w tangu bez obiekcji przytulali." 
Siła złego więc dlaczego? 

Przedwojenna młodzież bardzo nas nie lubi, 
Huczy basem na nas, huczy raz po raz. 
I w domysłach ta eksmłodzież wciąż się gubi, 
Co wyrośnie, co wyrośnie kiedyś z nas? 

To pytanie już nas samych martwi mocno, 
Bo widzimy, co niestety! z nich wyrosło! 
Więc poprawmy się co żywo, póki czas, 
Bo strach myśleć, co wyrosnąć może z nas! 
Więc poprawmy się co żywo, póki czas, 
Bo strach myśleć, co wyrosnąć może z nas!