Jeden raz - Budka Suflera

Nie potrzeba mi
Zakrętów dróg i morza łez,
Tylko pozwól mi
Dotykiem drżącym dłonie spleść.

Nie potrzeba mi
Niewiary i udręki snów.
Pozwól tylko czuć,
Jak przy mnie chwilą stoisz znów.

Nie potrzeba już
Niepokój mierzyć sercem wprost.
Wszystko jedno mi,
Ja każdy, byle z tobą los.

Tylko jeden, jeden raz
Pośród wiosny twoich warg
Pozwól spaść i niech się świat
Nagłym świtem skończy w nas.

Nie potrzeba nam
Zakrętów dróg i morza łez,
Tylko pozwól mi
W dotyku prawdy głowę wznieść.

Tylko jeden, jeden raz
Pośród wiosny twoich warg
Pozwól spaść i niech się świat
Nagłym świtem skończy w nas.

Chociaż raz, jeden raz.
Chociaż raz, jeden raz.

Tylko jeden, jeden raz
Pośród wiosny twoich warg
Pozwól spaść i niech się świat
Nagłym świtem skończy w nas.

Tylko jeden, jeden raz
Niech w nas dzikie wino gra
Ponad dachem ziemi, hen,
Tak łaskawie jak się da.

Nie potrzeba mi
Niewiary i udręki snu,
Tylko pozwól nam
W godzinę życie przeżyć znów.