Weselne dzieci - Maryla Rodowicz

Lody wanilią pachną 
I w pustym porcie słychać rzeki szum, 
Kina są jak pałace, 
Gołębie płyną, aż do nieba bram. 
Bolą mnie te niedziele, 
Gdy idę sama przez odświętny tłum. 
Idę i szukam kogoś, 
Kto w barwnym tłumie jest tak samo sam. 

Szukam kogoś, kogoś na stałe, 
Na długą drogę w dal. 
Szukam kogoś na życie całe, 
Na wspólny śmiech i żal. 
I niechby miał choć parę groszy 
I w oczach ciepła dość. 
I niechby nie był wśród ludzi najgorszy, 
I niechby mnie kochał, kochał jak ja jego. 

Ech, czy znajdę takiego? 
Czy tutaj taki jest? 
Szukam kogoś, kogoś na stałe, 
Do śmiechu i do łez. 

Komu urodzić mam weselne dzieci, 
Gdy nadejdzie na to czas? 
Kto jest tak samo sam na tym świecie, 
Kto jest tak samo sam? 
Komu mam dać nadzieję, 
A zabrać noce i świąteczne dni? 
Przy kim się zestarzeję 
I przed kim mi nie będzie wstyd? 

Szukam kogoś, kogoś na stałe, 
Na długą drogę w dal. 
Szukam kogoś na życie całe, 
Na wspólny śmiech i żal 
I niechby miał choć parę groszy, 
A w oczach ciepła dość. 
I niechby nie był wśród ludzi najgorszy, 
I niechby mnie kochał, kochał, jak ja jego. 

Oo, czy znajdę takiego? 
Czy tutaj taki jest? 
Szukam kogoś, kogoś własnego 
Do śmiechu i do łez. 
Ohohoooo! 
Szukam kogoś, kogoś na stałe, 
Na długą drogę w dal. 
Szukam kogoś na życie całe, 
Na wspólny śmiech i żal. 
Oo! Jee jeejejje... 
Ooo! Czy tutaj taki jest? oh...