Miłość - Andrzej Piaseczny

Nie możesz zasnąć 
I przestać śnić, 
A życie chciałbyś dzielić tylko z nim. 
I znów zawracasz 
I wstajesz znów, 
Tysiące, jak miliony wcześniej już. 
Nie, nie pytasz już czemu, 
To mnie nie boli, 
Już żaden śmiech, 
Nie kochać to byłby grzech. 

Nikt nie może się bać 
Swej miłości, bo 
Kiedy poczuje ją 
Każdy z nas 
Taką samą miłość w sercu ma. 
Nikt nie musi się ze swą miłością kryć, 
Kochać, jak nigdy nikt. 
Jesteś jak świata nadzieja, 
Gdzie miłości brak. 

A znowu ciebie widziałem dziś, 
Kwitnącą jak nie byłaś nigdy mi. 
I tajemnicą już nie jest, że 
Piękniejesz jeszcze bardziej w oczach jej. 
Niech nie wraca już nigdy 
Ta myśl byś była kimś innym 
Niż dziś. 
Dobrze już wiesz to, że nikt 

Nikt nie może się bać 
Swej miłości, bo 
Kiedy poczuje ją 
Każdy z nas 
Taką samą miłość w sercu ma. 
Nikt nie musi się ze swą miłością kryć, 
Kochać, jak nigdy nikt. 
Jesteś jak świata nadzieja, 
Gdzie miłości brak. 

Bo niebo jest w nas, 
Ograniczeń nie ma tam. 
To słońce, co świeci nam, 
Świeci nam wszystkim i tak. 

Nikt nie może się bać 
Swej miłości, bo 
Kiedy poczuje ją 
Każdy z nas 
Taką samą miłość w sercu ma. 
Nikt nie musi się ze swą miłością kryć, 
Kochać, jak nigdy nikt. 
Jesteś jak świata nadzieja 
Gdzie miłości brak. 
Jesteś jak świata nadzieja 
Gdzie miłości brak. 
Jesteś jak świata nadzieja.