Zawsze ten sam, śpiewam i gram - Felicjan Andrzejczak

Plaże zza mgły, żale za łzy 
Trudno ze sobą wziąć. 
Ciepły jak plusz, senny jak blues 
Hotel odpływa w noc. 
Ekran już zbladł, ale i tak 
Wraca znajomy rytm. 
Dźwięk gitar jest ostry jak flesz, 
A ja się mierzę z nim. 

Zawsze ten sam, śpiewam i gram, 
Głos i kardiogram bez zmian. 
Jestem jak wy, dobry i zły, 
Wolny wśród czterech swych ścian. 
Słodki jak miód, gorzki jak miód, 
Nigdy nie wtapiam się w tło. 
Nie znam złych ról, błaznem jest król, 
Gdy mikrofony śpią. 

I tylko czasem 
Przez myśl przemknie się, 
Że coś o życiu już wiem. 
Wiem, kiedy milczeć 
I fałsz z twarzy zmyć. 
Jak w kogo wierzyć 
I z kogo kpić. 

Zawsze ten sam, śpiewam i gram, 
Wznoszę swój zamek ze szkła. 
Żyję raz, to mój czas 
Krótszy od dnia do dnia. 
Zawsze ten sam, śpiewam i gram 
Smoking mam bielszy niż śnieg. 
Program bez skaz, brawa dla gwiazd 
Koncert, autokar i cześć. 
Szczęście na pół, w górę i w dół, 
Ach, romantyczny to rytm. 
Plakat i slajd, studio i start, 
Choć tak wysoko szczyt. 

I tylko czasem 
Przez myśl przemknie się, 
Że coś o życiu już wiem. 
Wiem, kiedy milczeć 
I fałsz z twarzy zmyć. 
Jak w kogo wierzyć 
I z kogo kpić. 

Zawsze ten sam, śpiewam i gram, 
Karty rzuciłem na stół. 
Żyję raz, to mój czas, 
Krótki, lecz przecież mój.