Parasolki - Maria Koterbska

W dziwnym mieście, w którym nigdy deszcz nie pada
I gdzie ratusz ulepiony jest z cynfolii,
Co dzień rano kolorowy kram rozkłada
Potargany stary handlarz parasoli.

I zachęca małych ludzi cienkim krzykiem,
W rękach trzyma parasolki kolorowe,
Parasolki maciupeńkie, jak guziki:
Białe, żółte, fioletowe i różowe.

Parasolki, parasolki 
Dla dorosłych i dla dzieci!
Parasolki, parasolki 
Kropla przez nie nie przeleci!

Parasolki, parasolki 
Parasolki bardzo tanie!
Parasolki, parasolki 
Proszę brać panowie, panie!

Mali ludzie mają małe domki z piasku
I maleńkie samochody z plasteliny...
Mali ludzie mają bardzo mało czasu,
Bo maleńkie są zegary i godziny...

Muszą robić złote kule, być w teatrze,
Potem jeszcze wpaść na chwilę do sąsiada.
Na sprzedawcę parasolek nikt nie patrzy,
Zresztą u nich przecież nigdy deszcz nie pada.

Parasolki, parasolki 
Dla dorosłych i dla dzieci!
Parasolki, parasolki 
Kropla przez nie nie przeleci!

Parasolki, parasolki 
Parasolki bardzo tanie!
Parasolki, parasolki 
Proszę brać panowie, panie!

Odszedł z miasta, w którym kramik swój rozkładał
Potargany stary handlarz parasoli,
Wtedy deszcz z małego nieba zaczął padać
Na ulice i na ratusz,  ten z cynfolii.

I spostrzegli mali ludzie z małych domów,
Kiedy mieli mokre brody, mokre głowy,
Że na Rynku, przy Ratuszu nie ma kramu
I sprzedawcy parasoli kolorowych.

Parasolki, parasolki 
Parasolki bardzo tanie!
Parasolki, parasolki 
Proszę brać panowie, panie!
Proszę brać, panowie, panie!
Parasolki! Parasolki!