Hanko - Stasiek Wielanek

Apaszem Stasiek był, 
W krąg znały go ulice, 
W ciemnych spelunkach, 
Gdzie podłe życie wre, 
Kochanką jego 
Była zwykła ulicznica, 
Co gdzieś na rogu 
Sprzedawała ciało swe. 
Pomimo to 
Stach kochał swoją Hankę, 
Choć nie raz bił, 
Katował aż do krwi, 
Lecz kiedy znów 
Przepraszał swą bogdankę, 
To czułe słowa 
Do uszu szeptał jej. 

Hanko, 
O Tobie marzę wśród bezsennych nocy. 
Hanko, 
Ja bez ciebie nie potrafię żyć, 
I tak bym się 
Wpatrywał w twoje oczy, 
I przy twym boku 
Ja tylko chciałbym być. 
Hanko, 
Twe ciało słodko pręży się przegina. 
Hanko, 
Daj usta niech przeminie ból i żal, 
Że w oczach łzy, 
Ja wiem, to moja wina, 
Lecz życie płynie 
Wśród tak burzliwych fal. 

Gdy Stach dowiedział się, 
Że Hanka go zdradziła, 
To się roześmiał 
Swym okrutnym uuhuhuhu. 
W spelunce tam, 
Gdzie granda wódkę piła, 
I Stasiek pił, 
Choć serce z bólu łka. 
Po roku znów 
Stach spotkał swoją Hankę, 
A w ręku błysnął 
Długi, ostry nóż, 
Tym nożem w serce 
Pchnął swoją bogdankę, 
A nad jej trupem szeptał: 
Cóżem zrobił, cóż? 

Hanko, 
O tobie marzę wśród bezsennych nocy. 
Hanko, 
Ja bez ciebie nie potrafię żyć, 
I tak bym się 
Wpatrywał w twoje oczy, 
I przy twym boku 
Ja tylko chciałbym być. 
Hanko, 
Twe ciało z bólu pręży się przegina, 
Hanko, 
Daj usta niech przeminie ból i żal, 
Że w sercu nóż, 
Ja wiem, to moja wina 
Lecz życie płynie 
Wśród tak burzliwych fal.