Nietykalni - Papa Dance

Gdy razem szli, objęci w pół, 
Tak nietykalni jak profil chmur. 
W jej oczach żar i ogień w nim, 
Gdy nietykalni przez miasto szli. 

Mieli świat u swych stóp, głowy pośród chmur, 
Te obłoki niosły ich, 
Setki spojrzeń złych ciężkich jak tony słów, 
Chciały ściągnąć ich w dół. 

Gonił ich zimny wzrok, kobiet w kwiecie lat, 
Gdy tak piękni, zwiewni szli, 
Miłość lustrem jest, w nim się odbija nasz, 
Podziw, smutek i gniew. 

Cóż scena, jakich sto, 
Kto zwyciężył szare tło. 
Z nich wspomnień ledwie garść, 
Kurz to nie popiół z cieniem szans. 

Zerwij płaszcz, ramieniem otul ją, 
Wróć w relacje sam na sam, 
Znam w mieście tyle miejsc 
Dla nietykalnych jak wy. 

Znów idą, spójrz objęci w pół, 
Tak nietykalni jak profil chmur. 
W jej oczach żar i ogień w nim, 
Tak nietykalni jak nasze sny. 

Znowu świat jest u stóp, głowy pośród chmur, 
To obłoki niosą nas. 
Zanim przyjdzie znów deszczem opadać w dół, 
Wśród pretensji i skarg. 

Mocno chwyć moją dłoń, włosy rzuć na wiatr, 
Cały świat jest dzisiaj w nas. 
Śmiało wychodź z mgły spróbuj przez chwilę być 
Nietykalnym jak my. 

Mocno chwyć moją dłoń, włosy rzuć na wiatr, 
Cały świat jest dzisiaj w nas. 
Śmiało wychodź z mgły spróbuj przez chwilę być 
Nietykalnym jak my.