Jeszcze się tam żagiel bieli - Alicja Majewska

Wyszły kobiety na morski piach, 
Stanęły nad wielką wodą, 
Stare, młode, całe we łzach. 
I z wiatrem leciały od lądu, 
Bezradne i mokre od łez, 
Spojrzenia aż po horyzontu jasny kres. 

Jeszcze się tam żagiel bieli, 
Chłopców, którzy odpłynęli, 
Nadzieja wciąż w serc kapeli 
Na werbelku cicho gra. 

Wrosły kobiety w nadmorski brzeg, 
W czekaniu swym i cierpieniu, 
Jak kamienie, tnąc fali bieg. 
I z wiatrem leciało od lądu 
Milczenie ich oczu i rąk, 
Daleko, aż po horyzontu jasny krąg. 

Jeszcze się tam żagiel bieli, 
Chłopców, którzy odpłynęli, 
Nadzieja wciąż w serc kapeli 
Na werbelku cicho gra, 
Bo męska rzecz być daleko, 
A kobieca wiernie czekać, 
Aż zrodzi się pod powieką 
Inna łza, radości łza. 

Męska rzecz dognać w biegu 
I uśmierzyć grzywy fal. 
Nasza rzecz stać na brzegu, 
Stać i wierzyć i patrzeć w dal. 

Jeszcze się tam żagiel bieli, 
Chłopców, którzy odpłynęli, 
Nadzieja wciąż w serc kapeli 
Na werbelku cicho gra, 
Bo męska rzecz być daleko, 
A kobieca wiernie czekać, 
Aż zrodzi się pod powieką 
Inna łza, radości łza. 

Bo męska rzecz być daleko, 
A kobieca wiernie czekać, 
Aż zrodzi się pod powieką 
Inna łza, radości łza.