Podróż do Kutna - Andrzej Rosiewicz

Miła, czemu jesteś taka smutna, 
Gdy jedziemy już do Kutna 
Złączyć nasz los? 
Pomyśl kiedy już będziemy w Kutnie, 
Może będzie jeszcze smutniej? 
Tak dzień i noc. 

Szkoda, 
Jesteś jeszcze taka młoda, 
Autentyczna twa uroda 
Przykuwa wzrok. 
Lecz choć siedzę o krok, 
Ty patrzysz w okno, 
A za oknem 
Cały rok drzewa mokną, 
A za oknem 
Wciąż deszczem pluszcze 
Złowieszczy wiatr. 

Pomyśl wszystko szybko tak przeleci, 
Przyjdą potem na świat dzieci 
Smutne, jak ty. 
Pomyśl zaczną potem się dramaty: 
Dzieci mamy, z żoną taty, 
Zaczną się łzy. 

Miła, czemu jesteś taka smutna? 
Dojeżdżamy już do Kutna 
Złączyć nasz los. 
Pomyśl kiedy już będziemy w Kutnie, 
Może będzie jeszcze smutniej? 
Tak dzień i noc. 

Pomyśl kiedy już będziemy w Kutnie, 
Może będzie jeszcze smutniej? 
Tak dzień i noc. 
Tak dzień i noc. 
Tak dzień i noc. 
Tak dzień i noc? 

Hmmm...