Wataha - Męskie Granie Orkiestra

Upadłem i choć brak mi sił,
Podniosę się i pobiegnę,
Watahom stanie z przodu wilk,
Już ślina z pyska cieknie, biegnę.

I mocniej,
Znów chce się żyć,
I mocniej.

Krew mi pulsuje a w głowie mam szum,
Do przodu ciągle biegnę,
Nie stanę w miejscu, choć czuję ból,
Nikomu nie ulegnę.

Upadłem i choć brak mi tchu,
Podniosę się nie polegnę.
Zobaczysz zanim opadnie kurz,
Ostatni dziś nie będę, biegnę.

I mocniej,
Znów chce się żyć,
I mocniej.

Zwierzęcy instynkt toczy jak krew,
Wilk, co ujawnia w nocy swój zew,
Gdy księżyc na niebie unosi nasz dźwięk,
W biegu przed siebie wolni jak tlen,
Słońce wstaje, my spadamy w otchłań,
Na trasie w nieznane wracamy do podstaw,
Bóg nam zapewnił na emocje kontrakt,
W naszym wymiarze to początek końca.

Nie ma miejsca jak raj, co spełnia marzenia,
Nasza misja na Rushmore
Gdy miasto zamienia serca na karbon
Nikt z nas nie odda życia na darmo.
To my władcy mitów i legend,
Chcemy żyć a nie patrzeć za siebie,
Nieposkromieni, energia w nas drzemie,
Horda z jednego serca jak Niemen.

I mocniej,
Znów chce się żyć,
I mocniej.

I mocniej,
Znów chce się żyć
I mocniej.

Mocniej chce się żyć.