Miłość - IRA

Najpierw śmiech, potem płacz,
Żaden cud,
Nierealny plan i różnice zdań,
Znowu szkoda słów,
Ale ona wciąż jest.

Najpierw ktoś, potem nikt,
Taki los,
A przyjazna dłoń zaciśnięta w pięść,
Nowy spada cios.

Ta miłość jest od zawsze, aż po kres
I będzie jak była.
Ta miłość w nas unosi sen do dnia,
Zostanie nam siła.

To jak energia wszystkich słońc,
Strumienie światła poprzez mrok,
Ponad śmierć i ponad czas.

Blady strach uczy grać milion ról.
Pewną minę ma,
Skamieniała twarz, gdy ukrywa ból.

Ta miłość jest od zawsze, aż po kres
I będzie jak była.
Ta miłość w nas unosi sen do dnia,
Zostanie nam siła.

To jak energia wszystkich słońc,
Strumienie światła poprzez mrok,
Ponad śmierć i ponad czas.

Ponad czas, ponad mrok,
Ponad czas...

Ta miłość jest od zawsze, aż po kres
I będzie jak była.
Ta miłość w nas unosi sen do dnia,
Zostanie nam siła.

To jak energia wszystkich słońc,
Strumienie światła poprzez mrok,
Ponad śmierć i ponad czas.