Jak małe łzy - Universe

Tak siedzę sobie w oknie,
Połykam zimny wiatr
I nudzę się okropnie, zamiast spać.

Układam wszystkie myśli
W warkocze małych próśb
I proszę gwiazdy, by się ziścił
Choć jeden z tych najskrytszych snów.

A one nie słyszą,
Gdzieś płyną nad ciszą,
Nim wtulą się w ramiona chłodnej mgły.
W noc ciemną zaklęte,
Tak dumne i piękne,
Jak perły, których dotąd nie miał nikt.

Niechciana jeszcze lekkość,
Ubrana w zwiewny tiul,
Przytula mnie jak dziecko płaszczem snu.

Więc zanim zamknę okno
I pójdę wreszcie spać,
Tych kilka próśb, co warkocz splotło
Wysyłam wiatrem, gdzieś do gwiazd.

A one nie słyszą,
Gdzieś płyną nad ciszą,
Nim wtulą się w ramiona chłodnej mgły.
W noc ciemną zaklęte,
Tak dumne i piękne,
Jak perły, których dotąd nie miał nikt.

A one nie słyszą,
Gdzieś płyną nad ciszą,
Nim wtulą się w ramiona chłodnej mgły.
W noc ciemną zaklęte,
Tak dumne i piękne,
Jak perły, których dotąd nie miał nikt.
Jak małe łzy...