Kopciuszek - Monika Borys

Trzydniowy bal z rozkazu Króla,
Wydano by dla Królewicza
Wyszukać żonę najwspanialszą
Z rozumu serca i oblicza.
Macocha córki swoje stroi,
A pasierbicę gna do kuchni,
Niech Kopciuch zbiera soczewicę,
Rzuconą w popiół, który cuchnie.

Na na na na na na na,
Na na na na na.
Na na na na na na na,
Na na na na na.

Białe gołębie, które chętnie
Przylecą zawsze, gdy ktoś w biedzie
Pomogły w pracy Kopciuszkowi,
Niech także na zabawę idzie.
Macocha wściekła po raz drugi,
Rzuciła w popiół soczewicę
Jeżeli zdąży ją wyzbierać
Będzie tańczyła z Królewiczem.
I znów gołębie przyleciały,
Pomogły wybrać ziarna z brudu,
I dziewczę w suknię przyodziały
Lecz to nie koniec ptasich cudów.
Cóż to za Panna w krąg szeptano
W coraz to innej, pięknej sukni,
Która gdy kończy się zabawa,
Ucieka, by się ukryć w kuchni.

Na na na na na na na,
Na na na na na.
Na na na na na na na,
Na na na na na.

Królewicz ją pokochał szczerze,
I pojąć pragnął ją za żonę,
Lecz mu umknęła, pogubiwszy
Śliczne buciki, wyzłocone.
Zaraz nakazał Pannom mierzyć
Te buty śliczne, szczerozłote
I wszystkie chętnie to robiły
Mając za Księcia wyjść ochotę.
Macocha córki swe zmuszała,
By sobie stopy przycinały
Lecz królewicza nie zmyliła
Bo sercem szukał stópek małych.
A któż to jest, zapytał wreszcie.
To brudne dziewczę przy kominie?
To Kopciuch, wrzeszczą siostry wściekłe.
Dziewucha, która z brudu słynie.

Chodź tu Dzieweczko, rzekł Królewicz.
I złoty but na nogę wkłada,
Toś Ty jest moją tancereczką
Ty będziesz ze mną krajem władać.
Macocha włosy rwie z rozpaczy,
Córeczki stopy bandażują.
A Ci co wierzą w sprawiedliwość,
Pełni radości już świętują.

Na na na na na na na,
Na na na na na.
Na na na na na na na,
Na na na na na.