Wschód słońca w stadninie koni - Czerwone Gitary

Słońce nad stadniną, 
W końską grzywę chowa twarz. 
Wstęgą nad łąkami, 
Jeszcze się unosi mgła. 

Stoją napięte, 
Jak strzała, gdy drży, 
Nim cięciwy świst, 
Znów do lotu ją poderwie. 

Konie, dumne konie, 
Zasłuchane w szumy traw. 
Lekkie i swobodne, 
Jak na czystym niebie ptak. 

Kiedy tak patrzę, 
Do biegu się rwą. 
Chciałbym uciec stąd, 
Chciałbym gnać za swą tęsknotą. 

Tam, gdzie lśni horyzont, 
Drga niebieską linią, 
Wprost w otwarte wrota chmur, 
Siwych chmur. 

Tam, gdzie w kuźni słońca, 
Dzień powstaje nowy, 
Gdzie wytycza drogi rytm, 
Serca rytm. 

Konie, dumne konie, 
W blasku wstającego dnia. 
Czułe i szalone, 
Czemu was uwielbiam tak? 

Nieraz poniosą, 
Poniosą jak wiatr. 
Czasem bywa tak, 
Jak z dziewczyną, jak z dziewczyną... 

Tam, gdzie lśni horyzont, 
Drga niebieską linią, 
Wprost w otwarte wrota chmur, 
Siwych chmur. 

Tam, gdzie w kuźni słońca, 
Dzień powstaje nowy, 
Gdzie wytycza drogi rytm, 
Serca rytm.