Za naszych czasów - Kapela zza winkla

Za moich czasów, mówie wom 
Był cołkiem inkszy świat: 
Śród babów było połno dam, 
A każdo jak tyn kwiat. 

Chłopaki byli tyż na schwał 
Łejery! Jasny gwint. 
Wej, Francja, elegancja, szał. 
Dziewuszki szły jak w dym. 

Ej, za naszych czasów, co minyły het, 
Kożdy trzymoł fasón, gdy na randke szed. 
Kluft zawdziywoł świyży tyn, chto dboł o szyk, 
Nobliwy kołniyrzyk wsadzoł se na gnyk. 

Przy koszuli przodek sztywny, że oż coś, 
Bo człek dboł o mode jak nojlepszy gość. 
Ej, za naszych czasów, jak, żeś nie był grzyb, 
Każdo była naszo, co nom wprysła w ślyp. 

Ej, za moich czasów, mówie wom, 
Tyż o to ździebko szło, 
No i z melami tyż był kram, 
Gdzie diaboł młode mo. 

Kramowoł z gracjom każdy chłop 
Łejery! Jasny gwint. 
Oż czasym mela krzykła: „Stop!” 
Nie ściskej! To jezd flirt. 

Ej, za naszych czasów, co minyły het, 
Kożdy trzymoł fasón, gdy na randke szed. 
Kluft zawdziywoł świyży tyn, chto dboł o szyk, 
Nobliwy kołniyrzyk wsadzoł se na gnyk. 

Przy koszuli przodek sztywny, że oż coś, 
Bo człek dboł o mode jak nojlepszy gość. 
Ej, za naszych czasów, jak, żeś nie był grzyb, 
Każdo była naszo, co nom wprysła w ślyp.