Niczyja dziewczyna - Janusz Laskowski

Chodzi sobie ulicami,
Nosi smutek pod rzęsami
Niczyja dziewczyna.
Gdzieś w alejach w późną jesień
Bukiet zeschłych liści niesie
Niczyja dziewczyna.

Wiatr w jej włosy wplata słowa,
Deszczu krople brylantowe,
Niczyja dziewczyna.
Czasem gdzieś na rogu ulic
Sama sobie kwiaty kupi
Niczyja dziewczyna.

Do kawiarni nie przychodzi,
Czasem w parku tylko błądzi
Niczyja dziewczyna.
Błękit oczu ma ukryty
A na wargach nie ma szminki
Niczyja dziewczyna.

Kup w kwiaciarni kiedyś różę,
Chociaż jedną
I idź za nią ulicami
Swego miasta,
Gdy na klombach georginie
Z zimna więdną,
A szron srebra na jej włosach
Pisze twoje imię.

Z dłonią jej ukrytą w dłoni,
Gdzie park w cichym mroku tonie,
Z twoją dziewczyną.
Idź przez jesień w liściach złotych,
Przez czekanie i tęsknotę
Z twoją dziewczyną.

Zdejmij z włosów deszczu krople,
Wyrwij wiatru słowa obce
Swojej dziewczynie.
I we włosy złote wepnij
Herbacianej róży płomień
Swojej dziewczynie.

Zabierz smutek i czekanie,
Daj jej swoje serce za nie,
Swojej dziewczynie.
Przejdź po szczęście z nią pół świata
Tam, gdzie kwitną kwiaty lata
Z twoją dziewczyną,
Z twoją dziewczyną,
Z twoją dziewczyną.