Warszawa Walczy - Forteca

Za każdy kamień w ulicznym bruku,
Każdą ulicę wrogom wyrwaną,
Pośród smug ognia, Tygrysów huku,
Chłopcy na bitwę dzielnie ruszają.

Znękane mury szczerzą swe rany,
Dym łzy wyciska i w gardle dławi.
Już niejednego kule dopadły,
Niejednej matce serce już krwawi.

Warszawa walczy! Za broń dziś chwyta!
Bój to zażarty! To zryw powstańczy!
Warszawa walczy! Walczy Stolica!
Czy w młodych sercach życia wystarczy?

I noc kolejna, kolejny ranek,
Fetor kanałów i lęk w ciemności.
I oczy dziecka, co swej Warszawie
Torować drogę chce do wolności.

I grad pocisków, jęzory ognia,
Bojowe krzyki, jęk konających.
I myśl natrętna, by przegnać wroga,
Znów marzyć, kochać, gdy to się skończy!

Warszawa walczy! Za broń dziś chwyta!
Bój to zażarty! To zryw powstańczy!
Warszawa walczy! Walczy Stolica!
Czy w młodych sercach życia wystarczy?

Rotmistrzu, wielkie w twej piersi serce,
Żołnierskie szlify zdobyłeś w bojach.
Na barykady ruszaj, czym prędzej
I swą kompanię do walki prowadź.

Rotmistrzu, wielkie w twej piersi serce,
Żołnierskie szlify zdobyłeś w bojach.
Na barykady ruszaj, czym prędzej
I swą kompanię do walki prowadź.

Warszawa walczy! Za broń dziś chwyta!
Bój to zażarty! To zryw powstańczy!
Warszawa walczy! Walczy Stolica!
Czy w młodych sercach życia wystarczy?

Warszawa walczy! Za broń dziś chwyta!
Bój to zażarty! To zryw powstańczy!
Warszawa walczy! Walczy Stolica!
Czy w młodych sercach życia wystarczy?