Strażak - Perfect

W pewną sobotę, w Polsce gdzieś,
W niezbyt przyjazny dzień,
Zachciało mi się dobrze zjeść
I popić zachciało się.

Idę, więc prosto, a
Potem jeszcze trochę w dół.
Widzę, że stoi tam piękny bar,
W nim będę dobrze się czuł.

Wejdę, posiedzę, bo
Ciepło tu i miło.
Bar ten, to właśnie to,
Tu będę jadł i pił.

Ciepło, miło tu i
Jakbym kiedyś już,
Jakbym kiedyś już,
Jakbym kiedyś tu był.

Jakbym z kumplami bawił się,
Dopóki nie zmorzył nas sen.
Dziś też tu siedzą obok mnie,
A każdy z nich głuchy jak pień.

Gapię się, mówię coś,
Lecz jakby mnie nie było od lat,
Jakby nie oni, jakbym nie ja,
Jakby to tamten już świat.

Jeden, jedyny z nich,
Mało znany mi dość,
Mówi, że on to Piotr
I święty z niego gość.

Mówi, że on to Piotr
I święty z niego dość,
Święty z niego dość,
Święty z niego dość gość.

Święty z niego dość,
Święty z niego gość,
Święty z niego dość gość.