Bar przed zakrętem - Maryla Rodowicz

Do baru przed zakrętem, gdzie 
Plastikiem neon lśni. 
Na popas dotaczamy się 
Strudzeni setką mil. 

Siadamy blisko wyjścia, bo 
Tak lepiej, bez dwóch zdań 
I zamawiamy byle, co 
Na szybko z karty dań. 

Późno już, wcześnie zbyt 
I tak godziny tej, nie, nie zna nikt. 
Cienie drżą, duchy śpią, 
Na łąkach w siwej mgle 
Gdzieś konie rżą. 

Obcy tu, obcy tam 
Pełni wrażeń, dat i miejsc, 
Które nic nie dają nam. 
Zbędni tam, zbędni tu 
Wszędzie, czyli nigdzie wciąż, 
Po pętlach dróg toczymy się 
Ze snu do snu. 

Jedziemy, diabli wiedzą skąd 
I dokąd, czort to wie. 
Wystarczy klakson zamiast trąb, 
W ten Ostateczny dzień. 

Przed siebie po omacku wprost, 
Z historii zwiać się chce. 
Do Europy tysiąc wiorst, 
A drogi ciągle złe... 

Późno już, wcześnie zbyt 
I tak godziny tej, nie, nie zna nikt. 
Cienie drżą, duchy śpią, 
Na łąkach w siwej mgle 
Gdzieś konie rżą. 

Obcy tu, obcy tam 
Pełni wrażeń, dat i miejsc, 
Które nic nie dają nam. 
Zbędni tam, zbędni tu 
Wszędzie, czyli nigdzie wciąż, 
Po pętlach dróg toczymy się 
Ze snu do snu. 

Jedziemy, diabli wiedzą skąd 
I dokąd, czort to wie...