Iść w stronę słońca - Stachursky

Iść, ciągle iść
W stronę słońca.
W stronę słońca
Aż po horyzontu kres.
Iść, ciągle iść
Tak bez końca
Witać jeden
Przebudzony właśnie dzień.

Wciąż witać go,
Jak nadziei dobry znak.
Z ufnością tą,
Z jaką pierwszą jasność
Odśpiewuje ptak.

Iść, ciągle być
W tej podróży,
Którą ludzie
Prozaicznie życiem zwą.
Iść, ciągle iść
Jak najdłużej.
Za plecami
Mieć nadciągającą noc.

Z najprostszych słów
Swój poranny składać wiersz.
W kolorach dwóch
Raz zobaczyć to,
Co niewidzialne jest.

Iść, ciągle iść,
Trafiać celnie.
W zawianej piaskiem
Trawy ślad.

Być, sobą być
Niepodzielnie.
Oczami dziecka
Mierzyć świat.
Iść, ciągle iść
W stronę słońca.
W stronę słońca
Aż po horyzontu kres.

Iść, ciągle iść
W stronę słońca.
W stronę słońca
Aż po horyzontu kres.

(Horyzontu kres)
(Horyzontu)
(Horyzontu kres)
(Horyzontu)
(Horyzontu kres)
(Horyzontu kres)