Wielki, mały człowiek - 2 plus 1

Patrzcie go, oto idzie ulicą,
Niewidzialną z tłumem spięty kotwicą,
Zamazany punkcik w wielkiej powodzi głów.

Nie chce pytać nikogo o drogę,
Serce bije mu jak dzwonek na trwogę,
Niestrudzony badacz własnych pragnień i snów.
O O O O! Snów.

Wielki, mały człowiek,
Zalękniony tak i dumny jak paw.
Wielki, mały człowiek,
Prorok lepszych dni, niepewnych spraw.
W opiece swej,
Dobry Boże, ty go miej,
Ty go w swej opiece miej.

Ciężkie chmury kołują nad miastem,
Życie nie smakuje tak, jak chleb z masłem.
Dużo siły trzeba czasem, by zrobić krok.

Ciągle gra się o wszystko i o nic,
Mało szczęścia jest i tak dużo dłoni,
Tyle trzeba odwagi na jeden skok.
O O O O! Skok.

Wielki, mały człowiek,
Zalękniony tak i dumny jak paw.
Wielki, mały człowiek,
Prorok lepszych dni, niepewnych spraw.
W opiece swej,
Dobry Boże, ty go miej,
Ty go w swej opiece miej.

Wielki, mały człowiek,
Zalękniony tak i dumny jak paw.
Wielki, mały człowiek,
Prorok lepszych dni, niepewnych spraw.
W opiece swej...

Wielki, mały człowiek!

Hu a jej!

Wielki tak, mały tak,
Prorok lepszych dni, niepewnych spraw.
Wielki tak, mały tak,
Prorok lepszych dni, niepewnych spraw.

Wielki, mały człowiek,
Zalękniony tak i dumny jak paw.
Wielki, mały człowiek,
Prorok lepszych dni, niepewnych spraw.
W opiece swej,
Dobry Boże, ty go miej,
Ty go w swej opiece miej.

Hu a jej!
Hu a jej!