Anna - Stan Borys

Nie mów nic proszę cię,
No bo co można rzec,
W takiej chwili?
Nie mów, że wrócisz tu,
Że odchodzisz na dni
Tylko kilka.
Wyjdź ot jak gdyby nic,
Jakbyś szła kupić chleb
Do sklepiku.
Anno,
Nie mów nic, proszę cię,
Nie mów kiedyś wrócę tu.
Aaa

Chyba, że głos drzew i ptaków,
Nasze dawne noce przypomni ci.
Chyba, że twym oczom blasku,
Słońce doda wtedy wróć.

(Parlando)
Gdy obdarowałaś mnie
Naszyjnikiem swoich rąk
Stałem się najbogatszym z ludzi.
Gdy wstępowaliśmy na schody,
Aby miękko ci było iść
Kładłem pod twoje stopy
Poduszki dłoni.
Za poręcz miałaś moje ramiona.
Mówiłaś kocham
I stawało się okno prosto w słońce.
Teraz krzyczę kocham!
I wschodzi słońce bez promieni.

Anno,
Nie mów nic proszę cię,
Nie mów kiedyś wrócę tu.
Aaa

Dokąd Anno, wracaj Anno!
Echo Anno, odpowiada mi,
Powiedz Anno jak odnaleźć
Słowa kocham sens i treść?

(Dokąd Anno, wracaj Anno!
Echo Anno, odpowiada mi,
Powiedz Anno jak odnaleźć
Słowa kocham sens i treść?)