Odpływają kawiarenki (ver. 2001) - Irena Jarocka

A kiedy już przyjdzie czas, 
Pełne po brzegi 
Są kawiarenki. 

Pod okna ich, pełne gwiazd, 
Gdzieś w zakamarki wielkich miast 
Ciągnie nas. 

Kawiarenki (na, na, na) 
Kawiarenki (na, na, na) 
Małe tak, że zaledwieś wszedł, 
Zniżasz głos, aż po szept. 

Mimochodem, kamień w wodę, 
Wpadnie coś z bardzo wielkich spraw 
W czarną toń małych kaw. 

Kawiarenki (na, na, na) 
Kawiarenki (na, na, na) 
Z cienia w pół i ze światła w pół 
Ty i ja i nasz stół, 

Za witrażem szklanych marzeń 
Ledwo świat poznajemy już, 
Choć jest tuż. 

Miejsc wokół nas coraz mniej, 
Już dymi z okien 
Złotym obłokiem. 

I barman już woła: "Hej!" 
Już kawiarenka rusza w rejs, 
Wielki rejs. 

Kawiarenki (na, na, na) 
Kawiarenki (na, na, na) 
Stolik nasz w nieważkości lamp 
Krąży tu, krąży tam. 

Filiżanki, małe ptaki, 
Lecą wprost w kolorowy dym, 
Płyną w nim, giną w nim. 

Pan i pani (na, na, na) 
Zaszeptani (na, na, na) 
Któż to wie, gdzie naprawdę są 
Ona z nim i on z nią. 

Kawiarenki, kawiarenki 
Porwą gdzieś w siódme niebo, aż 
Stolik nasz.