Tamta noc - Wawele

Miała włosy pachnące miętą,
Miała oczy jak wiatr niebieskie,
Miała z trawy zieloną sukienkę,
Perły miała z deszczu.

I przyniosła nam wszystkie kaczeńce,
Ile tylko ich wokół było
I do tego dodała nam szczęście
I naszą miłość.

Tamta noc, tamta noc sprzed lat,
Żyje wciąż gdzieś w zapachu traw.
W szumie drzew, jezior białych mgle,
W śpiących łąk cichuteńkim śnie.
Wszystko nam dziś zabiera czas,
Nie trwa nic, prócz milczenia gwiazd.
Lecz choć czas ma tak wielką moc,
Będzie w nas żyła wciąż ta noc.

Nie przeminie ta noc już nigdy,
Nie odejdzie na zawsze w ciemność,
Gdy księżycem rozkwitną tarniny,
Wróci tu na pewno.

Tyle razy ta noc się powtórzy,
Tak szczęśliwie nam los pogmatwa,
Aż zamieni w nas pierścień i różę
W miłość i światło.

Tamta noc, tamta noc sprzed lat,
Żyje wciąż gdzieś w zapachu traw.
W szumie drzew, jezior białych mgle,
W śpiących łąk cichuteńkim śnie.
Wszystko nam dziś zabiera czas,
Nie trwa nic, prócz milczenia gwiazd.
Lecz choć czas ma tak wielką moc,
Będzie w nas żyła wciąż ta noc.