Pani mojego domu - Kazimierz Kowalski

Coraz niżej schodzi słońce, 
Już za oknem chłód się skrada, 
Jeszcze jakieś dwa miesiące, 
Sroga zima jest tuż tuż. 

Ciepłym szalem otulona 
W drzwiach mych stajesz bez pytania, 
Może lepiej moja droga 
Chyba dam ci drugi klucz. 

Panią bądź mojego domu, 
I pozostań tu na dłużej, 
Do wazonu wstawiaj róże, 
Stań przed lustrem, jeśli chcesz. 

Panią bądź mojego domu, 
To, co moje, będzie nasze, 
I pamiętaj to, że basem 
Można miłość wyznać też. 

Znów na adapterze płyta, 
I muzyka w czterech ścianach, 
Ty w fotelu książkę czytasz, 
Lubię ten spokojny zmierzch. 

Coraz bliżej mi do ciebie, 
Twoja twarz wciąż lepiej znana, 
Czuj się proszę jak u siebie, 
Zmieniasz adres lada dzień. 

Panią bądź mojego domu, 
I pozostań tu na dłużej, 
Do wazonu wstawiaj róże, 
Stań przed lustrem, jeśli chcesz. 

Panią bądź mojego domu, 
To, co moje, będzie nasze, 
I pamiętaj to, że basem 
Można miłość wyznać też. 

Panią bądź mojego domu, 
I pozostań tu na dłużej, 
Do wazonu wstawiaj róże, 
Stań przed lustrem, jeśli chcesz. 

Panią bądź mojego domu, 
To, co moje, będzie nasze, 
I pamiętaj to, że basem 
Można miłość wyznać też.