Ostatnia stacja metra - Krzysztof Wysocki i Renata Wojewoda

Ostatnia stacja metra, 
Potem szarość deszczem wściekła, 
Ulica, winda, dzwonek, drzwi. 

Ty włosy miałaś mokre, 
Ja bez sensu coś tam plotłem, 
Nieśmiały trochę, trochę zły. 

A potem ciepłe szkło, 
Herbata, Al Jareau, 
Aż opadł z nas przedwczesny wstyd. 

Dotknąłeś mojej twarzy, 
Już wiedziałam, co to znaczy, 
Tusz z powiek deszcz nierówno zmył. 

Jeszcze jeden pożar serc, 
W ogień coraz łatwiej biec, 
Krok w obłoki i na ziemię krok. 

Wniebowzięcia pierwszy akt, 
Tylko wciąż nie wiemy jak, 
Jak to wszystko złożyć w dalszy ciąg. 

Znów świt i stacja metra, 
Pewnie bliżej stąd do piekła, 
W kafejce sandwicz, kawy łyk. 

Na pierwszych stronach gazet, 
Iran, Chiny, król i błazen 
I modnej grupy nowy hit. 

Jeszcze jeden pożar serc, 
W ogień coraz łatwiej biec, 
Krok w obłoki i na ziemię krok. 

Wniebowzięcia pierwszy akt, 
Tylko wciąż nie wiemy jak, 
Jak to wszystko złożyć w dalszy ciąg. 

Jeszcze jeden pożar serc, 
W ogień coraz łatwiej biec, 
Krok w obłoki i na ziemię krok. 

Wniebowzięcia pierwszy akt, 
Tylko wciąż nie wiemy jak, 
Jak to wszystko złożyć w dalszy ciąg.