Cliché - Karolina Stanisławczyk

Czuję, że 
Zabierasz ze mnie siłę, 
Czemu daję Ci 
Kolejny kredyt szans? 
Zdjąłeś płaszcz, 
A ubrany jesteś w ciszę, 
No powiedz coś, 
Powiedz coś, ouo. 
Myślę, że 
To w końcu kiedyś minie, 
Gdy Cię nie ma 
Krzyczę tu do pustych ścian. 
Mówisz, że 
Brakuje mi do innej, 
No powiedz co, 
Powiedz co, ouo. 

Gadam, 
Gdy powinnam milczeć. 
Gadasz 
Banał, frazes, cliché, 
Bo dla nas przestał grać 
Ostatni takt. 

I nawet kiedy ból, 
My upijamy znów 
Te same fanaberie. 
Cichy nurt zabiera ciągle w dół, 
Oślepia, nie chcę więcej. 

My tacy sami, 
A my tacy sami znów. 
My tacy sami, 
A my tacy sami znów. 
My tacy sami, 
A my tacy sami znów. 
My tacy sami, 
A my tacy sami. 

Szklany dom, 
Fundamenty z pustych myśli. 
Stare klisze blakną 
W oczach pośród nas. 
Czuję, że 
Ktoś wygrywa ze mną wyścig, 
Więc powiedz kto, 
Powiedz kto, ouo. 
Znam historie 
Zbudowane z braku treści, 
Ta fabuła już 
Nie trzyma żadnych ram. 
Grube linie tworzą 
Wszystkie cienkie kreski, 
Więc po co to, 
Po co to, ouo. 

Gadam, 
Gdy powinnam milczeć. 
Gadasz 
Banał, frazes, cliché, 
Bo dla nas przestał grać 
Ostatni takt. 

I nawet kiedy ból, 
My upijamy znów 
Te same fanaberie. 
Cichy nurt zabiera ciągle w dół, 
Oślepia, nie chcę. 

I nawet kiedy ból, 
My upijamy znów 
Te same fanaberie. 
Cichy nurt zabiera ciągle w dół, 
Oślepia, nie chcę więcej. 

My tacy sami, 
A my tacy sami znów. 
My tacy sami, 
A my tacy sami znów. 
My tacy sami, 
A my tacy sami znów. 
My tacy sami, 
A my tacy sami.