Moje chryzantemy - Waldemar Kocoń

Gdy mnie sen zagubi, 
Albo me kochanie 
Słońce się dopali, 
Cóż mi pozostanie, 
Cóż pozostanie? 
Chryzantemy, 
Zawsze wierne i oddane. 
Moje sny niepewne, 
Nigdy niespełnione. 
Moje sny niepewne, 
Nigdy niewyśnione 
Nigdy niewyśnione. 

Chryzantemy, moje chryzantemy, 
Z wiatrem tańczące jak królewny. 
Moje siostry białe i powiewne, 
Które lubi radość moja, 
Które lubi smutek mój. 

Smutek czy wesele, 
Słońce czy tęsknota 
Gdy to wszystko zgubię, 
Cóż mnie jeszcze spotka, 
Cóż jeszcze spotka mnie? 

Zawsze wierne i oddane. 
Wrócą jak marzenia, 
Wrócą jak wspomnienia. 
Wrócą jak marzenia, 
Wrócą jak wspomnienia, 
Wrócą jak wspomnienia. 

Chryzantemy, moje chryzantemy, 
Z wiatrem tańczące jak królewny. 
Moje siostry białe i powiewne, 
Które lubi radość moja, 
Które lubi smutek mój. 

Z bieli się rodzimy, 
W bieli umieramy 
Na chryzantem płatkach 
Świat jest zapisany, 
Jest zapisany. 
Chryzantemy tańczą białe na polanie. 
Tańczą to, co będzie, 
Tańczą to, co było 
Tańczą to, co będzie, 
Tańczą to, co było 
To, co było. 

Chryzantemy, moje chryzantemy, 
Z wiatrem tańczące jak królewny. 
Moje siostry białe i powiewne, 
Które lubi radość moja, 
Które lubi smutek mój. 

Chryzantemy, moje chryzantemy, 
Z wiatrem tańczące jak królewny. 
Moje siostry białe i powiewne, 
Które lubi radość moja, 
Które lubi smutek mój. 

Chryzantemy.