Dźwięczne struny - Waldemar Kocoń

Odnajduję w duszy mojej 
Mały ślad dzieciństwa szlaków, 
Gęstym lasem przez polanę 
Z szumem traw, ze śpiewem ptaków. 
Biegłem w moich lat dojrzałość, 
W zatracenie, ku zagładzie. 
Swą niewinność zostawiłem 
W tej dość śpiewnej serenadzie. 

Dźwięczne struny brzóz i trzciny 
We wspomnieniach grają solo, 
Jak w orkiestrze mandoliny, 
Jak chrabąszcze letnią porą. 
Dźwięczne struny brzóz i trzciny, 
Jak miłości czułe słowa. 
Nie ma żalu w nich ni winy, 
Ich melodię chcę zachować. 

W słońcu kąpiel z brudną twarzą, 
W garści z piachem kromka chleba. 
Piasek Wisły stopy parzył, 
Więcej nic nie było trzeba. 
Czas jak z bicza głośno strzela, 
Srebrny włos matczynej skroni 
Mówi nam, że przyszła pora 
Śladem wspomnień zacząć gonić. 

Dźwięczne struny brzóz i trzciny 
We wspomnieniach grają solo, 
Jak w orkiestrze mandoliny, 
Jak chrabąszcze letnią porą. 
Dźwięczne struny brzóz i trzciny, 
Jak miłości czułe słowa. 
Nie ma żalu w nich ni winy, 
Ich melodię chcę zachować. 

Dźwięczne struny brzóz i trzciny 
We wspomnieniach grają solo, 
Jak w orkiestrze mandoliny, 
Jak chrabąszcze letnią porą. 
Dźwięczne struny brzóz i trzciny, 
Jak miłości czułe słowa. 
Nie ma żalu w nich ni winy, 
Ich melodię chcę zachować.